Το νεο-Ελληνικό Matrix και οι Ουρανοξύστες

(c) Αλεξάνδρα Αθανασίου


1. Εισαγωγή - Πριν αρχίσουμε - ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ-


Η αλήθεια είναι ότι παρότι είχα προαναγγείλει αυτό το άρθρο εδώ και κάποιες μέρες, δεν τολμούσα να το αρχίσω. Κάτι οι δουλειές, κάτι η έλλειψη χρόνου, κάτι απο εδώ και κάτι από εκεί, πέρασαν κάποιες μέρες μέχρι σήμερα Κυριακή 24/2/2008. Εν κατακλείδι, ευτυχώς που συνέβη αυτό, γιατί έλαβα ένα πολύ ενδιαφέρον μήνυμα από ένα καλό φίλο ο οποίος -χωρίς να το ξέρει- μου έστειλε ένα συνημμένο αρχείο το οποίο "κολλάει" σχεδόν απόλυτα -καρμικά θα έλεγα- σε αυτά που θα συζητήσουμε σε αυτό το άρθρο.

Οπότε, πριν αρχίσουμε, αντί για εισαγωγή, μέγιστη παράκληση κάντε ένα κλικ ΕΔΩ και δέστε ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ μια μικρή παρουσίαση πριν προχωρήσουμε...
.
.
.
.

Την είδατε; Ωραία, τώρα μπορούμε να συνεχίσουμε.


2. What is the matrix?

Άραγε αναγνωρίζετε κανένα κοινό χαρακτηριστικό με την καθεστηκυία τάξη των "ειδήσεων" και της "ενημέρωσης" την οποία μας προσφέρουν τα ΜΜΕ;

Χάρη στην γνωστή τριλογία των αδερφών Wachowski, ο όρος "matrix" καθιερώθηκε σαν το νεολογισμό που σηματοδοτεί μια τεχνητή και επιβαλλόμενη με σχεδόν ολοκληρωτικό τρόπο φαντασιακή πραγματικότητα όπου κύριο χαρακτηριστικό είναι η ένταση της παραίσθησης που επιβάλλεται αλλά και των ελεγκτικών μηχανισμών οι οποίοι σχεδόν ανακλαστικά τίθενται σε λειτουργία όταν παρατηρείται παρέκκλιση από τα ειωθότα του συστήματος αναφοράς.

Το τραγικό στοιχείο της υπόθεσης είναι ότι πολλές φορές οι ελεγκτικοί ή "εξομαλυντικοί" μηχανισμοί (normative mechanisms), ιδίως σε παγιωμένα συστήματα δεν έγκεινται στην συνειδητή επέμβαση των όποιων επικυρίαρχων, αλλά στην ανακλαστική αντίδραση των υποτελών τους. Με λίγα λόγια, ο έξυπνος εντολέας στο παράδειγμα της εισαγωγής μας δεν κάθεται να σπαταλάει νερό πάνω στους πιθήκους αλλά εκπαιδεύει τους άλλους πιθήκους να επαναφέρουν στην... τάξη τον εκάστοτε παρεκκλίνοντα χωρίς εκείνος να χρειάζεται να τρέχει να φέρει τις μάνικες κάθε φορά που κάποιος ενοχλητικός πίθηκος θα θελήσει να ανέβει τη σκάλα...


3. Το νεο-Ελληνικό Matrix

Αν θα θέλαμε να παρουσιάσουμε λοιπόν την κοινωνία μας με μια κοινωνία πιθήκων (άστοχο-είμαστε πολύ πιο αιμοβόρικα πλάσματα από αυτούς) θα αντιλαμβανόμασταν ότι και η δική μας (η Ελληνική εννοώ) κοινωνία έχει τα όρια της όπου υπάρχουν έντονες αντιδράσεις όταν κάποιος άνθρωπος αυτή τη φορά πάει να τα υπερβεί ή να ρωτήσει έστω και ακαδημαϊκά βρε αδερφέ, γιατί αυτά τα όρια υπάρχουν. Και μιλάμε για όρια που μπορεί μεν να υπερβαίνουν το ύψος μιας κλίμακας (σκάλας) αλλά που και πάλι είναι χαμηλά, εφόσον άλλη η διανοητική ικανότητα των πιθήκων και άλλη (θέλουμε να πιστεύουμε) των ανθρώπων.

Βέβαια, κάθε κοινωνία έχει τα κολλήματα της (άκουσα πρόσφατα ότι στην Αμερική παραλίγο να λογοκρίνουν το νέο CD του B. Springsteen και εκάγχασα - ξεφεύγουν λίγο τα παιδιά). Η (νεο) Ελληνική κοινωνία έχει λοιπόν τα δικά της κολλήματα, τη δικιά της σκάλα. Δεν ξέρω που έχει πάει ο τύπος με τη μάνικα αλλά ακόμα και τώρα, φαίνονται να υπάρχουν ορισμένα όρια και ορισμένα ερωτήματα τα οποία όταν τίθενται κραυγάζουν εν μέρει ή εν συνόλω οι υπήκοοι και ενίοτε αντιδρούν σαν τους πιθήκους του παραδείγματος.

Μερικά από τα θέματα που κάνουν τζιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιζζζζζ είναι (βαθιά ανάσα):

  • Τι θα γίνει με την Ολυμπιακή που μας πίνει το αίμα; Τον ΟΣΕ; τις υπόλοιπες ΔΕΚΟ; Δεν είναι άδικο οι μισοί εργαζόμενοι να είναι στο απυρόβλητο και τα βάρη τους να να σηκώνουν οι άλλοι μισοί;
  • Τι θα γίνει με τις ανώτατες σχολές; γιατί πρέπει να τις πληρώνουμε εσαεί; Σε τι θα ενοχλούσαν κάποια ιδιωτικά πανεπιστήμια; Γιατι κάποιοι φοιτητές χττίζουν τις πόρτες των γραφείων καθητγητών τους με τους οποίους δεν συμφωνούν; Γιατι κάποιοι κατα τα άλλα λαλίστατοι δεν παίρνουν θέση σε αυτά τα φαινόμενα;
  • Τι θα γίνει με το ασφαλιστικό; Γιατί θα πρέπει να θυσιαστούν οι μισοί για τους άλλους μισούς προνομιούχους;
  • Και αφού το κράτος δεν είναι σε θέση να προσλάβει άλλους (τίγκαρε...), γιατί δεν διευκολύνει την επιχειρηματικότητα αλλά παραδίδει τα παιδιά της Ελλάδας βορά στους λίγους και εγκαθιδρυμένους οι οποίοι αν δεν είναι παιδιά τους, ανίψια τους ή κουμπάροι, θα πάρουν μισθούς- φιλοδώρημα; Γιατί στην εποχή της ευρυζωνικότητας θα πρέπει να χρειαζόμαστε 759843987 πιστοποιητικά για να ανοίξουμε μια επιχείρηση; επίτηδες το κάνουν για να είμαστε συνεχώς υπάλληλοι;
  • Τι θα γίνει με τις διαδηλώσεις; Γιατι οι συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι είναι τόσο ανάλγητοι; Γιατί θα πρέπει όσοι δεν συμμετέχουν βρε αδερφέ να υποφέρουν; Γιατί θα πρέπει ντε και καλά να κλείνουν οι δρόμοι; Για τους υπόλοιπους ποιός θα διαδηλώσει;
  • Γιατί συγκεκριμένος ιδεολογικός προσανατολισμός πρέπει να μονοπωλεί εσαεί τα σκήπτρα του αδικημένου και του κοινωνικού αγωνιστή; Αν δηλαδή εμφανιστούν και αγωνιστές από άλλους χώρους θα πρέπει είτε να φορέσουν τα επαναστατικά αμπέχονα είτε να εξαφανιστούν επειδή χαλάνε τη μόστρα;
  • Γιατί δυσφημείται συνεχώς από τα ΜΜΕ αλλά και συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους η επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα;
  • Γιατί από την άλλη οι βολεμένοι (και πολλοί μη βολεμένοι) επιχειρηματίες στην Ελλάδα φέρονται με τέτοια μικροψυχία κατά των εργαζομένων τους λες και κάνουν ότι μπορούν να δικαιολογήσουν την κατευθυνόμενη ξινίλα που αποπνέουν πολλά ΜΜΕ για αυτούς;
  • Γιατί δεν χτίζονται στην Αθήνα ουρανοξύστες;
Όλα τα παραπάνω -και άλλα τόσα- ερωτήματα, άλλα σωστά -ποιος μπορεί να το κρίνει- και άλλα όχι, έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί από πλήθος ανθρώπων οι οποίοι συνθλίβονται -λίγο ή πολύ- πολιτισμικά, ηθικά, αισθητικά στην καλύτερη περίπτωση...

τζίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιζζζζζζ.

Θυμάμαι κάποτε ένα φίλο μου που μου έθεσε μια απλή ερώτηση:

"και καλά, όλος ο κόσμος μιλάει για το πόσο μοναδική χώρα είναι -μεταφυσικά και ελέω Θεού- η Ελλάδα, και πως είμαι αχάριστος γιατί είναι η ωραιότερη χώρα του κόσμου.

...και σε ρωτάω: εμένα που ακόμα η Ελλάδα δε μου κάνει ούτε κρύο ούτε ζέστη, δεν μου κάνει "κλικ" και δεν τη θεωρώ και καμιά σπουδαία χώρα και ας έχω γευτεί τον ήλιο και τη θάλασσα τι να κάνω δηλαδή; να εξαφανιστώ; να μεταναστεύσω για να μην ενοχλώ;"

...και ναι, μπορεί να μην αισθανόμαστε όλοι έτσι, αλλά ενδεχομένως να έχουμε συγκλίνει κάποια στιγμή σε απόψεις με το φίλο μου, όπως και μπορεί κάποια από τα παραπάνω "αιρετικά" ερωτήματα να τα έχουμε συζητήσει σε παρέες, με φίλους, στο γραφείο, κλπ.

Το ερώτημα είναι: Γιατί αυτά και άλλα ερωτήματα δεν ακούγονται παραπέρα από κάποια blogs? Γιατί ενώ συμβαίνουν -όσα συμβαίνουν- στον κόσμο εμείς δεν ενημερωνόμαστε; ή τουλάχιστον, γιατί τα ΜΜΕ δεν δείχνουν καμιά διάθεση να ενημερώσουν και πρέπει να απευθυνόμαστε στο διαδίκτυο για να μάθουμε κάτι άλλο πέρα από την αντιαισθητική ιστορία του Ζαχόπουλου και της "35χρονης" ή πέρα από την όζουσα διαμάχη των μεγαλοεκδοτών;

Γιατί τέλος πάντων μου βάζουν συνεχώς το δίλημμα ή κουκουλοφόροι, ή κοινωνική σαπίλα, ή ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, ή Αθήνα - Μπάχαλο όπως είναι τώρα, ή Αθήνα-Σάο Παολο, μπάχαλο με ουρανοξύστες δηλαδή; ; Ή επιχειρηματίας ιδιώτης κλέφτης ενσήμων ή κράτος κλέφτης ονείρων; Κάτι ενδιάμεσο δεν μπορεί δηλαδή να βρεθεί; Γιατί κάθε φορά που κάποιος θέτει τέτοια ερωτήματα οι "γνώστες" συνομιλητές, ενίοτε "βολεμένοι" συνοφρυώνονται και με ύφος δασκάλου προς τον αφελή και απονήρευτο μαθητή λένε "κοίταξε να δεις..."

Μήπως τελικά αυτό είναι το matrix?

4. Ουρανοξύστες και οράματα

Κάποιος βέβαια θα μπορούσε να ρωτήσει΄"και καλά, τι σχέση έχουν οι ουρανοξύστες με αυτά "

Και τότε εγώ θα απαντούσα...

"κοίταξε να δεις..."

Ο τρόπος και ο βαθμός φοβικότητας με τον οποίο η κοινωνία αντιμετωπίζει τις "ενοχλητικές" ερωτήσεις (κάποιοι θα τις λέγανε και "προκλήσεις") αντανακλά και το επίπεδο ευελιξίας αυτής της κοινωνίας. Αντιστοιχεί δηλαδή στο πόσο ξύλο θα φάει ο ατυχής νεοφερμένος πίθηκος που θα πάει να πιάσει τη μπανάνα, όπως λέει και το παράδειγμα στην αρχή. Ουρανοξύστες στην Αθήνα μπορεί να γίνουν μπορεί και να μη γίνουν. Για πολλούς λόγους. Εκείνο όμως που κάνω έκκληση σε κάθε καλών προθέσεων παρατηρητή δεν είναι το μόνο το γιατί μπορεί να μη γίνουν αλλά η ένταση των αντιδράσεων η οποία κάθε μα κάθε φορά είναι δυσανάλογη όχι μόνον απέναντι στα ψηλά κτίρια αλλά και σε οποιαδήποτε μεγάλη κατασκευή μέσα στο λεκανοπέδιο.

Μουσεία, εμπορικά κέντρα, εμπορικά κτίρια, ότι δεν χτίζεται με όρους "διαμπερούς" αλλά μας υπερβαίνει σε κλίμακες αποτελεί μια μεταφυσική απειλή για μας. Είναι το "μεγαθήριο", το βιβλικό Βεεεμώθ, το κήτος της αβύσσου. Δεν μας ενοχλούν οι εγκληματίες μικροεργολάβοι που αφήνουν τσιμεντένιες κουτσουλιές πάνω στο Αττικό τοπίο αλλά οι κατασκευαστές που προτείνουν κάτι που υπερβαίνει τα μέτρα και τα σταθμά μας. "Μεγαθήρια " κτίρια οκτώ και πέντε ορόφων στην Κηφισίας, "φαραωνικό στο γιγαντισμό του" το ΟΑΚΑ, τα ίδια και το νέο μουσείο Ακροπόλεως, τα ίδια και για τις λεωφόρους, τα μουσεία, τα ίδια για οτιδήποτε προτείνεται.

Γιατι τέτοια αντίδραση; Ποιος προγραμμάτισε έτσι όλους αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι πολεμούν μετά μανίας το the mall και μετά το επισκέπτονται με ρεκόρ αριθμού επισκεπτών γύρω στα 13 εκατομμύρια ετησίως (The mall Athens, για το έτος 2006) ; Που μιλούν με ρομποτικό αυτισμό (και δικαίως- μην κοροϊδευόμαστε) για "πράσινο" αλλά παρόλα αυτά το... τιμημένο το "πράσινο" που όλοι το θέλουν και όλοι είναι από πάνω του, για να μη μειωθεί, τοπική αυτοδιοίκηση, "φορείς", περίοικοι και κινήσεις πολιτών, ΜΚΟ, σχολεία, πολιτικοί συνασπισμοί και κόμματα, τρέχα γύρευε, κατα... μαγικό τρόπο που δεν έχει προηγούμενο στα παγκόσμια χρονικά, αυτό -άκου να δεις το... άτιμο!!!- μας κάνει πάντα την κουτσουκέλα και συνεχώς μειώνεται παρά τη συνεχή επιτήρηση την οποία υφίσταται. Τόσα... παρατηρητήρια, γενειοφόροι, αξύριστοι ή/ και καραφλοί δήμαρχοι και παράγοντες κάθονται από πάνω του και το κοιτούν, το ξανακοιτούν, αλλά αυτό το μπαγάσικο μειώνεται, λες και το τρώει περονόσπορος...

Ποιος φταίει για το μπάχαλο του λεκανοπεδίου λοιπόν; Η... Marfin και η Dubai Holdings κατά τον κύριο Αλαβάνο, ή ο Μπάμπης Βωβός κατά τον κο Καρατζαφέρη των οποίων τις ακραίες απόψεις μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ;

Δυστυχώς, η Ελληνική κοινωνία εμφανίζει-στον αντίποδα- τρομακτικές ομοιότητες με την Αμερικανική όσον αφορά την ανοχή της στην κάθε είδους διαφορετικότητα. Μίσος κατά των εμβληματικών κατασκευών των ψηλών κτιρίων, των μεγάλων κτιρίων. Ευτυχώς που χάρη σε αυτά και μόνον τότε θυμόμαστε και το (συνεχώς μειούμενο παρόλο τον επαναστατικό οίστρο μας,) "πράσινο" αλλά μόνο όταν πρόκειται να χτίσει ο Βωβός. Τώρα που το Μαρούσι έχει παραδοθεί στα χέρια των τσιμέντο-εργολάβων που χτίζουν μεζονέτες μεταξύ του Ολυμπιακού σταδίου και του τρισκατάρατου "the MAll" δεν μας ενοχλεί. Για να πήγαινε ο Βωβός και η Marfin (χαχα) να χτίσει κάτι ωραίο με άνετους χώρους τριγύρω, έστω και 15 πατώματα, και νά'βλεπες πανηγύρι. Αλλά άμα είναι για το... διαμπερές, τσιμέντο να γίνει... έτσι δεν είναι;

Ο κόσμος άλλαξε, ο λαϊκιστής καταβρεχτήρας του παραδείγματος της εισαγωγής χρόνια τώρα έχει αποχωρήσει, αλλά ακόμα και τώρα οι φοβικοί πίθηκοι κοιτούν τη νεωτερικότητα με το ίδιο τρομαγμένο βλέμμα που κοιτούσαν οι όμοιοί τους το μονόλιθο στην ταινία 2001: Α Space Odyssey του μαέστρου Κιούμπρικ.



Κραυγάζουν το ίδιο, έχουν την ίδια δυσπιστία, την ίδια αλλεργία στην αλλαγή, τους τρομάζει και τους φοβίζει. Τα χαμένα εφηβικά όνειρα επενδεδυμένα σε βρώμικα αμπέχονα σε φοιτητικά καφέ της δεκαετίας του 70 και του 80 κάτω από συννεφιασμένους ουρανούς σε δύσκολες εποχές γίνονται υλακές οπισθοδρομισμού και συντήρησης. Η μαγεία της αμφισβήτησης κατάντησε με τα χρόνια να εκπέσει σε αμφισβήτηση της μαγείας. Η βάρκα με την οποία πέρασαν το ποτάμι ακόμα τους βαραίνει γιατί ξέχασαν να την πετάξουν από πάνω τους και ας έχουν μπει -χρόνια τώρα- στην άνυδρη έρημο της ιδεολογικής τους ξηρασίας στην οποία τους οδήγησε η απόλυτη σκέψη τους.

...και ναι μεν, τους πιθήκους του Arthur Clarke και του Κιούμπρικ τους ξεστράβωσε ο μονόλιθος. Η σκέψη αυτών για τους οποίους μιλάμε είναι τόσο μονολιθική που ούτε όλοι οι μονόλιθοι της Ευρώπης (του φεγγαριού του Δία, that is... δέστε την ταινία στην οποία αναφέρεται...) δεν αρκούν για να τους ξεστραβώσουν.

...και οι ουρανοξύστες; Μα δεν καταλάβατε ότι για αυτούς μιλάμε τόση ώρα;

Θα μπορούσα να (ξανά)μιλήσω για το ότι όχι μόνον το Dubai (που το μισεί ο κος Αλαβάνος) και το Χόνγκ Κόνγκ αλλά και η Κωνσταντινούπολη, το Βελιγράδι, η Πριστίνα, αλλάζουν όψη. Αλλά όχι, εμείς εκεί. Μας αρέσει η Ιστορία του μικρού ροκ Γαλατικού χωριού που αντιστέκεται στους κακούς Ρωμαίους και τους αλλάζει τα φώτα άμα λάχει.

...μόνο που κατά πως φαίνεται ξεμείναμε και από μαρμίτα και από δρυΐδες...

...και δυστυχώς, για να γυρίσουμε και στα καθ' ημάς, μάλλον μας περισσεύουν οι εφιάλτες (που εξαιτίας τους διάβηκαν οι Μήδοι, μιλάμε για Ελληνική πλέον ιστορία, you know...) και όχι τα οράματα...

Σχόλια

Ο χρήστης MetroGuardian είπε…
Είναι άκρως ενδιαφέρον ο παραλληλισμός με τους πιθήκους και το Matrix. Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν πράγματι υπάρχει αντίθεση με το ζήτημα των ψηλών κτιρίων ή απλώς έχει μείνει έτσι το θέμα και κανείς δεν το πειράζει. Σαν κάτι παλιές βεντέτες που κανείς δεν ξέρει από που άρχισαν αλλά συνεχίζονται χωρίς λόγο και αιτία.

Πραγματικά, θα μου έκανε εντύπωση, αν η κυβέρνηση αναθεωρούσε τη νομοθεσία επέτρεπε το χτίσιμο ουρανοξυστών, και βλέπαμε μαζικές αντιδράσεις.

Εντάξει θα είχαμε αρνητικά άρθρα από τις γνωστές εφημερίδες, τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα γκρίνιαζαν λίγο γιατί δουλειά τους είναι πώς να το κάνουμε και θα τελειώνε το ζήτημα. Εδώ κάηκε όλη η χώρα, έγιναν και γίνονται υπερσκάνδαλα το ένα μετά το άλλο, υποκλοπές στο τηλέφωνο του πρωθυπουργού, υπουργοί να φεύγουν ο ενάς μετά τον άλλο και τελικά τι έγινε? Έγινε καμιά διαδήλωση για όλα αυτά (άντε μια για τις φωτιές)?
Έπεσε η κυβέρνηση?

Εδώ όταν η προηγούμενη κυβέρνηση έφερε το θέμα με τις ταυτότητες κόντεψε να γίνει επανάσταση. Κι όμως η κυβέρνηση το ήθελε και το πέρασε.


Άρα τελικά συγκλίνω κι εγώ στο παράδειγμα με τους πιθήκους. Μια απόφαση είναι. Άντε να την παρούμε να τελειώνουμε. Η ελληνική κοινωνία δεν έχει πρόβλημα. Πρόβλημα έχουν οι επίσημοι αντι-προοδευτικοί, εναντίον των Ολυμπιακών Αγώνων, εναντίον των Εμπορικών Κέντρων, εναντίον των Αιολικών Πάρκων, εναντίον, εναντίον, εναντίον.

Η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού αγκαλιάζει όλα τα παραπάνω. Η αρχική κρυαμάρα του αγνώστου είναι. Τίποτε περισσότερο.


(εκτός αν υπάρχει κάποιο κρυφό συμφέρον στη συνειδητή διατήρηση αυτής της κατάστασης, το οποίο προσωπικά δεν μπορώ να το διακρίνω)
Ο χρήστης gm2263 είπε…
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα metro, πραγματικά με κάλυψες... :)
Ο χρήστης gm2263 είπε…
...αν και τώρα που το σκέπτομαι, αυτό το άρθρο θα έχει και συνέχεια...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Μπραβο ,έτσι ,η Ελλαδα λυνει σιγα,σιγα το χειροφρενο και αρχιζει να τσουλαει.Αυτα συνεχιστε να λετε και το κυμα της αλλαγης θα μεγαλωσει και η χωρα μας θα παει μπροστα πολυ πιο γρήγορα απο ότι πιστευουμε,να δειτε θα ξιαφνιασουμε ακομα και τους εαυτους μας.Εγω ζω στην Πατρα και νιωθω ότι τα βαριδια του παρελθοντος έχουν σχεδον πεσει (η μεταπολιτευση δηλαδη) και η Ελλαδα θα μπορει σε λιγοτερο απο μια δεκαετια να δειξει παγκοσμιως την πραγματικη και πληρη δυνατιτητα και δυναμη του λαου μας..........
Ο χρήστης webmaster είπε…
Απολαυστικό και πολύ ουσιαστικό κείμενο. Ελπίζω κάποια μέρα να βγούμε επιτέλους κι εμείς από τις σπηλιές μας..

@metroguardian: Σκέφτηκες μήπως ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να μπει καν στον κόπο να φέρει αυτό το ζήτημα στο προσκήνιο; Σου λένε τόσα έχουμε στο κεφάλι μας, σιγά μην μπλέξουμε και με τους ουρανοξύστες...Κρίμα
Ο χρήστης gm2263 είπε…
Δε μου φαίνεται παράλογη η σκέψη του φίλου Μιχάλη για να πω την αμαρτία μου. Μπορεί να διάκεινται φιλικά πολλοί από τους κυβερνώντες αλλά και τους αντιπολιτευόμενους. Όταν όμως έχουν τόσα μέτωπα ανοικτά με τα άλλα τέρατα που αυτοί εξέθρεψαν, τότε ναι, η αναβάθμιση της υψιπετούς αισθητικής καταντάει πολυτέλεια.

Και επαναλαμβάνω: Αν δείτε το θέμα των ψηλών κτιρίων πέρα από -πες- τον αυτισμό ορισμένων τρελών, και παραλληλίσετε το συμβολισμό τους με άλλα θέματα-ταμπού, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει μια ευρύτερη κατάσταση που αξίζει -αν μη τι άλλο- την προσοχή μας για τις αγκυλώσεις που καταδεικνύει.

Οι ουρανοξύστες είναι απλά η παρανυχίδα που προτιμάμε να ασχολούμαστε. Εδώ όμως μιλάμε για έλλειμμα εσωτερικής ελευθερίας που επιτάσσει μια ισοπεδωτική λογική είτε ως προς το ύψος των κτιρίων, είτε προς οτιδήποτε ξεφεύγει από τα γνωστά τετριμμένα μεταπολιτευτικά όρια...
Ο χρήστης pilotos είπε…
Ακριβώς πρόκειται για ένα απο τα πολλά ταμπού που μας έχουν κυριέυσει στις μέρες μας.Εξαιρετικό το άρθρο σου Γρηγόρη όπως πάντα.

Πάντως για να μην κατηγορόυμε και για όλα την/τις κυβερνήσεις μας, νομίζω ότι η τωρινή το έχει κάπου στην άκρη του μυαλόυ της το θέμα, και πρώτη απόπειρα να το ξεθάψει είναι τα σχέδια για το επιχειρηματικό κέντρο στο πάρκο του ελληνικόυ.
Ίσως να μην της βγεί σε καλό αρχικά η απόπειρα σύνδεσης τέτοιων κτηρίων με ένα πάρκο, άλλα φυσιολογικά είναι μια μάλλον καλή ιδέα ώς εισαγωγή.

Και τελικά αφού όλοι ζητάνε περισσότερο πράσσινο, θα πρέπει να κατανοήσουν και πως μπορεί πια μια πόλη να εξοικονομίσει χώρους.
Ο χρήστης Agg3los είπε…
Η αρχη όντως θα γινει στο παρκο Ελληνικου.Επισημως στην έκθεση για το Παρκο σε 3 ή 4 περιοχες αναμεσα στα 300 στρεμ δομησης αναφερονται περιοχες με δυνατοτητα ανεγερσης ψηλων κτιριων.Μολις γινει η αρχη πιστεψτε με το ρευμα θα απλωθει σε όλες τις Ελληνικες πόλεις.Και συντομα θα δουμε να ξεφυτρωνουν ουρανοξυστες παντου.ΑΛΛΑ δεν πρεπει να ξεφυγουμε και να κανουμε απλως ψηλους γυαλινους κυβους.Οι ουρανοξυστε που σχεδιαζονται πχ για την παραλια Θεσσαλονικης είναι χαλια, άχαροι ,μονοτονοι, άσχημοι ,καμια σχεση με το καλλιτεχνημα που προτείνει ο Αναστασακης για τον Ελαιωνα.Τα μεγαλα κτιρια,αν είναι ωραια θα είναι τεραστια έργα τεχνης και κοσμηματα για τις πολεις,αλλα αν είναι άσχημα θα είναι στιγμα και ζημια μεγαλη για το χωρο γυρω τους.Μεγαλα κτιρια=μεγαλη μελετη και μεγαλες ευθυνες.ΕΔΩ ΔΕΝ ΧΩΡΟΥΝ ΑΡΠΑΧΤΕΣ!!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι Ουρανοξύστες της Κωνσταντινούπολης και μερικά διδάγματα για την Αθήνα

Η δικτατορία, τα ξόανα και οι ουρανοξύστες