Το μετέωρο πέταγμα της νέας πεταλούδας και οι ουρανοξύστες στην Αθήνα

Ένας επιστημονικός μύθος που έχει αρχίσει και παλιώνει λέει πως το πέταγμα μιας πεταλούδας μπορεί να είναι η απαρχή για ένα καταστροφικό τυφώνα μήνες μετά. Η, σύμφωνα με άλλες new age δοξασίες, τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει μια ιδέα της οποίας ο καιρός έχει φτάσει.

Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν τα παραπάνω συμβαίνουν, εφόσον ούτε έντομο είμαι, ούτε μαθηματικός της θεωρίας του χάους, ούτε διπλωματούχος φιλόσοφος. Φαίνεται όμως ότι για πολλά πράγματα κάποια στιγμή φτάνει η ώρα της ωρίμανσης. Τότε που ακόμα και ο αέρας που αναπνέουμε αλλάζει μυρωδιά και γίνεται άνεμος αλλαγής. Τότε που ετερόκλητοι άνθρωποι συγκλίνουν στο να κάνουν το πρώτο βήμα για κάτι που τους ξεπερνά αλλά το ξέρουν, μέσα από ώρες σιωπής για το φόβο της λοιδορίας των πολλών, μοναχικής αφοσίωσης, αναμονής, το ξέρουν πως έφτασε η ώρα, συγκλίνουν οι δυνάμεις του σύμπαντος, ή απλά οι συγκυρίες, όπως θέλετε ερμηνεύστε το, και επιτέλους κάτι αλλάζει.

Είμαστε μια ομάδα νέων σε ηλικία ανθρώπων (ή ίσως όχι και τόσο νέων στην περίπτωση μου),
οι οποίοι εδώ και πολύ καιρό ασχολούμαστε με την ιδέα της κατασκευής ψηλών κτιρίων στην Αθήνα μας αλλά και σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας μας, όπου αυτό είναι εφικτό.

Γνωρίζουμε πως παρά την παραπληροφόρηση και την οργανωμένη αρνητική δημοσιότητα -για λόγους που θα αναλυθούν και εδώ αργότερα, όρεξη να' χουμε, πως ψηλά κτίρια χτίζονται σε πολλές χώρες στον κόσμο, σε πόλεις που λόγω της ιστορίας τους και σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή της σχετικής προπαγάνδας στην Ελλάδα δεν θα' πρεπε να χτίζονται (πχ. Παρίσι, Λονδίνο), σε πόλεις που λόγω της αρχιτεκτονικής τους δεν θα' πρεπε να χτίζονται (πχ Πράγα), λόγω του μεγέθους τους και της μικρής τους σημασίας στον παγκόσμιο χάρτη και πάλι σύμφωνα με τις καθιερωμένες αντιλήψεις στην Ελλάδα δεν θα' πρεπε να χτίζονται (πχ Πρίστινα, Σεράγεβο - ακόμα δεν ξέθαψαν τις νάρκες τους- ή Μπρατισλάβα -καλά που πέφτει αυτή στο χάρτη; ) και πάει λέγοντας.

Πέρα από τα παραπάνω όμως, και πάλι αντίθετα με τις εν Ελλάδι κυριαρχούσες δοξασίες, ουρανοξύστες χτίζονται και σε πόλεις που είναι πάνω σε σεισμογενείς ζώνες (Ταϊπέι στην Ταϊβάν, και φυσικά Τόκιο και Λος Άντζελες), πόλεις με ασταθή εδάφη, πόλεις στη μέση του πουθενά (πχ Ντουμπάι-εκεί να δείτε τι γίνεται). Πόλεις που ακούμε το όνομα τους και μας ξεφεύγει ένα ειρωνικό χαμόγελο (έχετε πάει στα Τίρανα τώρα τελευταία; ) και φυσικά , πόλεις που ανήκουν σε προαιώνιους εχθρούς (με η χωρίς εισαγωγικά) που "πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικές μας θα' ναι" αλλά αλλάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα κάνοντας την Αθήνα σε ορισμένα σημεία τους να μοιάζει με καταφρονεμένη κωμόπολη, ναι, την "ολυμπιακή" Αθήνα που τόσο λατρέψαμε για ένα μήνα τότε εκεί το 2004, μέχρις ότου νοιώσαμε πάλι σαν πολίτες και κάτοικοί της ότι με το που τελείωσαν οι αγώνες ότι πέρασε η περίοδος της χάριτος και της χαράς και άντε τώρα πάλι "τα κεφάλια μέσα".

Σκοπός του αδιαμόρφωτου αυτού βήματος τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι να περάσουμε σε όλους τους φίλους μας και μελλοντικούς αναγνώστες την αγωνία μας για την έλλειψη προοπτικής μιας αστικής ανάτασης στην Αθήνα μας τα χρόνια που έρχονται. Ναι, σίγουρα θα γίνουν κάποια κτίρια πολιτισμού. Σίγουρα θα γίνουν κάποια ευμεγέθη εμπορικά κέντρα και γήπεδα, αλλά, και το λέω μετά λόγου γνώσεως, αυτά είναι ψίχουλα και ατελή ψήγματα μπροστά στην ΚΟΣΜΟΓΟΝΊΑ που λαμβάνει χώρα σε άλλες πόλεις και ναι, ακόμα και σε αυτή που "πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικιά μας θα 'ναι".

Αλλά εκτός από τις αστικές μας αναζητήσεις, και εφόσον αυτό το αρχικό βήμα εξελιχθεί, ενδεχόμενα πολλοί από εσάς έρθετε μαζί μας όχι μόνο για τους ουρανοξύστες (τζίιιιζζζζ η κακιά η λέξη, το απόλυτο ταμπού της σύγχρονης Ελληνικής πραγματικότητας) που θα θέλαμε να δούμε υπό όρους σε κάποιες περιοχές της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας (αλλά και του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης και σε άλλες πόλεις- ενδεχόμενα) αλλά γιατί ίσως θα διαπιστώσετε ότι πίσω από την υψιπετή ενατένιση της αστικής πραγματικότητας της Αθήνας, είμαστε απλά ονειρονάυτες και οραματιστές, είμαστε αγναντευτές που έκαστος βιώνει τον προσωπικό του αγώνα επιβίωσης αντιπαλεύοντας τον δαίμονα του εαυτού του. Πως η πυρετώδης γραφή μερικών από μας είναι απλά ένα ξόρκι για τις αγωνίες μας,
μια αγωνιώδης προσπάθεια να ανασάνουμε στην πνιγηρή πραγματικότητα των που κάποιοι μας έχουν επιβάλλει σαν την μόνη εφικτή γύρω μας.

Ίσως απλά να είμαστε κάποιοι αλλοπαρμένοι
που πιστεύουν στη δύναμη του πρώτου φτερουγίσματος της Νέας Πεταλούδας, στη μαγεία εκείνου του πρώτου εύθραυστου χτυπήματος των φτερών της, εκείνου που επιστήμονες και ονειρευτές μαζί μας λένε ότι χτίζει και γκρεμίζει κόσμους, ότι στροβιλίζει τη μαγεία του απείρου πλαταγίζοντας στην αρχή αδέξια τα φτερά της ξεφεύγοντας για πρώτη φορά από το κουκούλι της, τη μέχρι τότε φυλακή της, πετώντας προς την ελευθερία.

Ας αρχίσει λοιπόν το φτερούγισμα της αναζήτησης προς τα πάνω, ψηλότερα.

Και όπου μας βγάλει…

Σχόλια

Ο χρήστης david santos είπε…
Hello, my friend!
Good luck.
Ο χρήστης MetroGuardian είπε…
Καλή αρχή!

... και καλή συνέχεια.


Πώς κατάφερες να περιπλέξεις θεωρία του χάους, new age, μεταφυσικές ανησυχίες, πάολο κοέλο, Jim Morrison και άλλα που πιθανώς δεν έπιασα, μόνο εσύ το ξέρεις.



To κείμενο είναι εξαιρετικό, είναι απολαυστικό, ορίζει τη δύναμη της ομάδας, και ξυπνά τη δίψα για περισσότερο.

Ο θεμέλιος λίθος μπήκε, η πεταλούδα φτερούγισε και τα αποτελέσματα θα είναι αυτά που δεν περιμένουμε!
Ο χρήστης Lemonidas είπε…
Να μαι και εγώ ( Spartan_X )... Εξαιρετικο το άρθρο GM, καλή αρχή!
Ο χρήστης Αποστόλης Αρτινός είπε…
Καλή αρχή.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Οι Ουρανοξύστες της Κωνσταντινούπολης και μερικά διδάγματα για την Αθήνα

Η δικτατορία, τα ξόανα και οι ουρανοξύστες

Το νεο-Ελληνικό Matrix και οι Ουρανοξύστες