Tall Athens

Οι ουρανοξύστες της La Defence μια ομιχλώδη μέρα με τον πύργο του Άιφελ΄και τον Πύργο Montparnasse στο βάθος... Πηγή: Skyscrapercity.com ___________________________________________________ Σημείωση : Η συγκεκριμένη δημοσίευση συντάχθηκε λίγες μόνο βδομάδες πριν την κυβερνητική αλλαγή του Οκτωβρίου 2009 και φυσικά πριν την έλευση της "Τρόικας", του "μνημονίου", τις μειώσεις μισθών, συντάξεων κλπ, τα καουμποϋλίκια των συντεχνιών, τους αυτοοικτιρμούς  των κυβερνητικών στελεχών, τις ευτέλειες των κομμάτων και ΜΜΕ, και την απίστευτη ανωριμότητα και μικρότητα ψυχής που άπαντες επέδειξαν πλην ενδεχομένως κάποιων που είναι χαμένοι στις δημοσκοπήσεις σαν "ΔΓ/ΔΑ" ή του 30% που τιμωρείται πλέον ανοικτά διότι το αντιπροσωπεύει ο "κανένας", και οι οποίοι αισθάνονται πλέον περισσότερο από ποτέ άλλοτε όμηροι των ολίγιστων και των μικρόψυχων.  Είναι τραγικό ότι παρά την απουσία μου για ένα έτος από το ιστολόγιο, το άρθρο που ακολουθεί παραμένε

Το παρακάτω κείμενο έχει συγγραφεί από τον αρχιτέκτονα μηχανικό Αλέξιο Βανδώρο και αποτελεί συνοδευτικό άρθρο του σε έρευνα για την κατασκευή ψηλών κτιρίων στην Ελλάδα και την αποδοχή τους ή μη από το ευρύτερο κοινό. Ο Αλέξιος Βανδώρος είναι ένας από τους ελάχιστους "μαχόμενους" επαγγελματίες μηχανικούς που έχει ασχοληθεί από επαγγελματικό και προσωπικό ενδιαφέρον για το θέμα των ψηλών κτιρίων στον Ελληνικό χώρο και έχει στο ενεργητικό του πλήθος σχετικών δημοσιεύσεων σέ έγκριτα έντυπα, καθώς και στο διαδίκτυο. Η συγκεκριμένη έρευνα λαμβάνει χώρα στα πλαίσια της εκπόνησης της διδακτορικής διατριβής του αρχιτέκτονα, είναι ανοικτή στο κοινό και τα αποτελέσματα της θα αποτελέσουν ένα έγκυρο υλικό επιστημονικής ανάλυσης εφόσον αποτελούν μέρος επιστημονικής εργασίας. Για το λόγο αυτό, όσοι ενδιαφέρονται να "κάνουν τη διαφορά" στο θέμα της κατασκευής των ψηλών κτιρίων στην Ελλάδα, μπορούν να το κάνουν συμπληρώνοντας το ερωτηματολόγιο κάνοντας κλικ στον ακόλουθο σύνδεσμο:

(*) Στη γλώσσα των Ινδιάνων Χόπι: Ζωή σε αποσύνθεση. Ζωή σε αναταραχή. Καθεστώς ζωής που παραπέμπει σε αλλαγή του τρόπου ζωής. " Αν και... είναι κάτι στιγμές που η μοναξιά είναι τόσο στυγνή που ξεσκίζει την καρδιά και το μυαλό. Είναι κάτι στιγμές που ονειρεύομαι περίεργα και αλλόκοτα πράγματα. Είναι στιγμές που φαντάζομαι όλους αυτούς που υπέφεραν κάποτε, όλα αυτά τα αδέρφια μας στον πόνο και τη μοναξιά των λίγων όχι σε σκοτεινά δωμάτια του πόνου και της απομόνωσης αλλά στο δρόμο, με πύρινα δαυλιά να καίνε και να καταστρέφουν όλα αυτά τα φυτώρια υπανθρώπων, όλες αυτές τις ποντικοφωλιές των τρωκτικών της ψυχής μας, με μάτια που γυαλίζουν από τη χαρά της καταστροφής, με βλέμμα τρελό από το πύρωμα που γεννά η σφυρηλάτηση της ψυχής από την αδικία και το κρίμα, με χέρια ματωμένα από το αίμα των αδίκων με ψυχή χαλυβδωμένη από το πνιγμένο δίκιο... Ονειρεύομαι ένα ξέφρενο γιορτάσι όλων αυτών που ανεξάρτητα από ταξικές διαφορές, διεφθαρμένα πολιτικά χωρίσματα, ενωμένους ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ σε ένα

Μαρούσι: Το... "skyline" του παραλίγο δεύτερου επιχειρηματικού κέντρου της Αθήνας και ο παραλογισμός του Αστικού κενού όπως φαίνεται από το "the Mall Athens". Κι' όμως ήμασταν τόσο κοντά ... ________________________________________ Η συγκεκριμένη δημοσίευση έρχεται σαν συνέχεια μιας δημοσίευσης του ovem, φίλου και συνεργάτη στο Tall Athens Blog με τον ίδιο τίτλο (κλικ ΕΔΩ για να τη διαβάσετε), εξ ου και το νούμερο (2) που συνοδεύει τον τίτλο της δικής μου δημοσίευσης. Αφορμή για το παρόν αποτέλεσε μια πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη από τον Βρετανικό οίκο Real Estate, Cushman & Wakefield η Αθήνα βαθμολογείται στην τελευταία θέση από 34 πόλεις όσον αφορά τη λειτουργία της σαν "επιχειρηματικού κέντρου". Η έρευνα λαμβάνει υπόψη της τις γνώμες μεγάλου αριθμού στελεχών τα οποία βαθμολογούν την κάθε πόλη αναφορικά με μια σειρά συγκριτικών παραμέτρων. Όπως φαίνεται και από τα αποτελέσματα της έρευνας είμαστε "χάλι μαύρο", παρά τις μεγάλες βελτιώ

Πανoράματα των ουρανοξυστών της Κωνσταντινούπολης από την Ασιατική πλευρά (Camlica) (c) Wow Turkey & Skyscr apercity.com 1. Η "Άλλη" Κωνσταντινούπολη Λόγω της ιστορικής της σχέσης με τον Ελληνικό γεωγραφικό και εθνικό χώρο ή Κωνσταντινούπολη ανέκαθεν δημιουργούσε στους Έλληνες μια αντιφατική εντύπωση ανάμεσα στο μύθο και την πραγματικότητα. Εννοείται πως, για τους ξεριζωμένους Έλληνες κατοίκους της η ανάμνηση του αποχωρισμού αποτελεί μια οδυνηρή εμπειρία. Από την άλλη όμως, μεγάλο μέρος της οδύνης δεν αποτελούν μόνο τα πάνδεινα που υπέστησαν οι πρόσφυγες Πολίτες Έλληνες, αλλά ο καθαυτό αποχωρισμός και ο ξεριζωμός " από μια τέτοια πόλη", όπως πολύ παραστατικά το λέει και ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Ιεροκλής Μηχαηλίδης στην ταινία του Τάσου Μπουλμέτη "Πολίτικη Κουζίνα". Οι ζωντανές διηγήσεις των πρώην κατοίκων της Πόλης που ήρθαν στην Ελλάδα πριν τη δεκαετία του 1960 περιγράφουν μια όμορφη, γραφική, πλην ξεχασμένη από το χρόνο και σχεδόν υπανά